Mme Zsazsa schrijft, tekent & vertelt

1 september 2014, half tien: ik smijt de deur achter mij dicht, zet koffie en placeer mij achter de computer.
Ik moet op twee maanden tijd een moestuinkalendermagazine afhebben, moet, want ik ga voorzekers te vroeg bevallen. En ik moet ook nog alle kleertjes wassen en strijken en wegleggen en al. En een meisjesnaam zoeken, want die komt maar niet en ge gaat zien dat het een meisje is. Zo gaat dat altijd.
Moestuinrace tegen de tijd!
Terwijl ik binnen met dikke buik zit te vertellen hoe het allemaal moet gebeuren ziet de moestuin er buiten met de week verslonster en afgeleefder uit. Zo gaat dat altijd.

Zes maanden later heb ik een dochter, is bijna alle opgedane verwaarlozing terug rechtgetrokken én ligt de moestuinkalender in de rekken.
In plastic folie.
Ambetant, want ik denk dan altijd: dat is voorzekers omdat er niks instaat.
Maar niks is minder waar mensen! Het staat propvol, er schoot zelfs zo goed als geen plaats over voor reclame.

Laten we eens virtueel bladeren!

Zoals je ziet en ik al zei is het magazine in de vorm van een kalender, elke maand lees je wat er te doen, zaaien, planten en eten valt.
Met alle informatie die daarbij nodig is.
Zo handig, al zeg ik het zelf.
Dit is mei.
Of toch de eerste twee pagina's van mei.

Dit zijn er nog twee van mei.
En zo zijn er nog elf andere maanden!
Maar er is meer!

Er zijn ook recepten!
De recepten zijn van de geweldige Dorien Knoackaert, u kent haar misschien van het leukste en beste moestuinboek allertijden, De Moestuin van Mme Zsazsa.

Dit boontjesrecept is het lekkerste dat u ooit gaat eten.
Maar er is meer!

Er is ook een mini-moestuinkalender!
Vandaar de plastic folie natuurlijk.
Het grote boekje is dan om binnen te lezen en kan daarna naar de keuken, het kleine kan in de moestuintas, of bij het zaad ofzo.
En er is nog meer!

Er is ook een Franse versie!
Daar heeft u waarschijnlijk niks aan, want wat zou u hier komen doen als u Frans praat, maar zo heb ik het toch eens kunnen laten zien natuurlijk.

Goed!
Moest u zich afvragen of er nog meer is, ja, er is nog meer!
Ik mag tien boekjes weggeven, aan u en u en u enz.

Als je wil kans maken op een van de tien boekjes post dan hieronder voor donderdag 2 april, 16:00 een reactie.

Moest u niet winnen:
Het magazine is overal te koop voor het luttele bedrag van 6 euro 95.
Daar kunt ge niet voor sukkelen.

Gisterenavond begon ik vol goede moed en met een potteke aangebrande popcorn de lange lijst van deelnemers een nummer te geven zodat het nadien makkelijker was om tien nummerkes te trekken.
Door allerlei omstandigheden (lees: de kinderen) was de lijst pas vanmiddag af.
Dit is hem, 325 geldige deelnames.

Een tip voor volgende keer:
Zet er misschien een naam bij.

Dat maakt alles toch wat makkelijker.

Goed, de namen stonden op papier en er werden virtueel tien nummertjes getrokken.

Dit zijn ze.
En ze horen bij deze namen.

Als jouw reactie hier tussen staat mag je mij je adres mailen.
En anders:
Voor de Belgen: Hup hup, op naar de winkel, want daar ligt er vast nog wel eentje op u te wachten!
Voor de Nederlanders:Blijkbaar kost het 9,60 euro om het boekje te versturen, dat is belachelijk aangezien het boekje nog geen 7 euro kost.
Voor jullie doe ik een effort, volgende week steek ik eenmalig de grens over met wat boekjes, mail mij voor woensdag 8 april als u er eentje wilt!
Ik heb het even opgezocht en volgens mij komt het voor de verzending dan op 3,45€.
Nou, dat scheelt al een flinke slok op de borrel!

Nu gaat u misschien denken:
Die Zsazsa verplicht haar kinderen tot het dragen van onnozele sjaaltjes.
Klopt niet.
Het groene pakske was wel verplicht nadat er eentje 'per ongeluk' in een gracht sprong.
Dat komt er van.

Ik heb de komst van dit duo nooit officieel aangekondigd, dus ik kan u niet precies vertellen hoelang ze er ondertussen al zijn. Minder dan twee jaar, meer dan een jaar, zoiets.
U denkt vast: ja, twee eenden, niks speciaals aan, zie ik overal!
Haha, wijsneus! Fout gedacht!
Deze twee eenden (waarvan het verenkleed geweldig accordeert met de winterse tinten van de moestuin) zijn namelijk Indische Loopeenden.
Indische wat?

Indische loopeenden, dat ziet ge zo.

Een eendenras dat een dikke 150 jaar geleden van Zuidoost-Azië onze richting uitkwam. (Lopend waarschijnlijk)
Ik vind op het internet terug dat ze gekend staan voor hun bijzonder hoge leg zo'n 150 tot 200 eieren per jaar. Maar daar heb ik anders nog niet veel van gemerkt, wij stranden al twee lentes op zo'n 15 eieren.
Misschien hebben we geen raszuivere loopeenden, want ik lees ook overal dat de vrouwtjes kwekken en de mannetjes geen geluid maken en hier is het net andersom.
Maar wat ze wel naar de Indische loopeendnorm doen is slakken eten!

Ze doen zelfs niet anders.
Heel de dag door lopen ze te snuisteren naar slakken, wormen, rupsen, kevers en ander lekkers, gras of groenten heb ik ze nog niet zien eten.
Dat ze slakken eten was dan ook de reden van hun komst.
Omdat we door toeval pas deze winter ontdekten dat onze teckel Blanche niet meer jaagt op de kippen en ander pluimvee konden ze eindelijk hun ding doen in de moestuin.
En nu het slakkenseizoen goed gestart is, zit het vrouwtje te broeden.
Het is ook altijd iets.

Vooraleer iedereen nu naar de pluimveemarkt snelt (Aan uw eigen kent ge een ander) zal ik u even informeren met wat ik ondertussen al leerde of vond van deze grappige rechtoplopende eendjes.

Hebben Indische loopeenden water nodig?
Waarschijnlijk niet, maar hier nemen ze meerdere keren per dag een bad in de poel en ze worden daar precies wel erg gelukkig van.
Ze hebben in ieder geval veel water nodig want ze spoelen constant hun bek, het water ziet er daarom ook snel smerig uit.

Kunnen Indische loopeenden bij de kippen?
Zonder probleem, uw kippen gaan wel nooit nog proper water hebben.
Ze spelen wel de baas, zeker het mannetje jaagt de andere kippen weg van het eten.
Toen het vrouwtje nog niet zat te broeden liet ik ze daarom 's morgens vrij in de moestuin.

Eten Indische loopeenden (zaailingen van) groenten?
Neen, nooit gezien, ze scharrelen ook niet zoals kippen die zo alles overhoop halen.
Ze hebben natuurlijk wel grote voeten die zaailingen kunnen pletten.
Maar liefst van al lopen ze tussen grotere planten en aan graskanten waar lekker veel slakken wonen.

Moet je Indische loopeenden leren om slakken te vangen?
Moet je een kind leren om koeken te eten?

Worden Indische loopeenden tam?
In het begin waren onze eenden heel schuw, ondertussen komen ze er gezellig bijzitten als we buiten eten, eten overwint vele angsten.
Als je echt hele tamme eendjes wilt dan zou ik kuikens kopen.

Wat eten Indische loopeenden?
In de zomer halen ze misschien voldoende voedsel uit de tuin, maar in de winter moet je ze zeker bijvoeden. Bij ons eten ze mee van het kippeneten, maar er is ook speciaal watervogelgraan.
Omdat we de eieren opeten geef ik ze liever biologisch kippeneten.

Kunnen Indische loopeenden vliegen?
Ja, toch wel! Maar niet hoog en niet ver, ze gaan dus niet meevliegen met hun wilde soortgenoten.

Hebben Indische loopeenden een hok nodig?
Niet per se, hier leggen ze hun eieren in het kippenhok, gewoon bij in de legbak, maar 's nachts zitten er ergens in het gras, hoewel ze binnen zouden kunnen.

Waar koop je Indische loopeenden?
Op de pluimveemarkt (Heist-op-den-Berg of Mol bv) kom je ze wel eens tegen, ik zou ook eens kijken op Kapaza.

Hoeveel Indische loopeenden koop je best en in welke verhouding?
Eentje is zielig, dus je koopt er minstens twee. Als je geen nakomelingen wilt dan koop je twee mannetjes of twee vrouwtjes of je koopt een koppel en haalt de eitjes weg.

Kan je nog andere leuke dingen met Indische loopeenden?
Moest je een Border Collie of andere schapendrijvende hond hebben kan je ze hoeden, koop dan wel de mannetjeseenden, die moeten niet dagelijks hun ei kwijt.
Je kan ze natuurlijk ook eten, maar ik vermoed dat deze Usain Bolts onder de eenden niet van de sappigste soort zijn.

Zo, dat moet volstaan, of heeft u nog Indische loopeendvragen?

Een paar weken geleden kreeg ik dit boek en na een eerste glimp wist ik dat het een schot in de roos was.
Ik installeerde mij naast Toni op een dekentje, nam pen en papier voor een nieuw weekmenu en begon te bladeren.
Bij elk gerecht dat ik wou maken kleefde ik een post-it notebriefje.

's Avonds was ik nog bezig.
De volgende week ging te kort zijn om alles klaar te maken.
En dan had ik alleen nog maar de gerechten in de categorie: 'voedzame salades', 'makkelijke lunches' en luie etentjes' en 'voedzame maaltijden en eten voor een grote groep' bekeken. Ontbijt, soep, groenten, nagerecht, brood, drankjes en jam en ander nuttigs moest ik nog bezien.
Alleen bij Veg! had ik een soortgelijke enthousiaste ervaring.

Naast zo'n 200 recepten zijn er nog de extra pagina's waar er een hoop informatie wordt verzameld.
Fijn boek! Volledig vegetarisch ook.
Een boek dat in het rijtje past van de powerfoodrage, maar dan zonder het noorden te verliezen.
Fijn boek, ik zei het al.

De afgelopen weken kwamen deze gerechten op tafel:
-aardappelkoekjes met een snelle komkommerpickle
-soep van witte bonen, bladgroenten en olijfolie (al twee keer)
-groene quinoa met kruiden
-pompoen met granaatappel en za'tar
-tomatencassoulet met kokoes (zie foto onderaan)
-röstipastei met paddestoelen en pastinaak
-zoete, kleverige tomaten-uienschotel (foto)
-eenpans-biriyani met paddestoelen en laurier
-zwarte dal
-macaroni met groenten
en straks staat er de pastei met linzen op het programma

De zoete, kleverige tomaten-uienschotel is voorlopig mijn persoonlijke favoriet, hij staat voor alles waarom ik dit boek zo leuk vind: simpel, weinig afwas, snel klaar te maken en amper boodschappen nodig. En de overschot is een geweldige lunch voor de dag nadien. In de zomer tover ik dit gerecht knal op tafel, zonder naar de winkel te moeten. *hartje*

Zou je graag wat gezonder willen eten, maar heb je schrik dat de fun er dan wel af is, of wil je wat vaker vegetarisch eten maar heb je geen zin in vleesvervangers, koop dan dit boek!

Een nieuwe kijk op eten
Anna Jones
Fontaine uitgevers
352 pagina's
29,95 euro

De menschen van Agora doen een specialleke, op hun site kan je met de voordeelcode ‘MmeZsaZsa’ het boek zonder verzendkosten bestellen.

Drie jaar geleden besloot Europa dat kippen in een legbatterij voortaan in grotere hokken moesten zitten, in plaats van met 21 per vierkante meter moesten ze diezelfde ruimte nog maar delen met zijn 17'en.
Verrijkte kooien noemden ze het.

Héhé.
Konden die kippen even opgelucht ademhalen.
Even vergelijken; eerst zit je met 12 in een kleine auto, om daarna dezelfde auto 'nog maar' te moeten delen met 8 andere personen.
Dan zijn er toch een paar plaatsen waar ik zeker niet wil zitten...
Met zijn negenen in een auto dus, voor de rest van je leven, met acht andere personen die je van haar noch pluimen kent en die dan ook nog eens steeds hetzelfde zeggen.
Tok.

Scharrelkippen zijn nog beter af, die moeten dezelfde vierkante meter maar delen met negen, ge zult op die vierkante meter maar de laatste worm zijn...
Hoewel.... die vierkante meter bevindt zich ergens in een stal, dus de kans is eerder klein dat scharrelkippen ooit in hun leven een worm zien.

Maar u dacht waarschijnlijk wel dat scharrelkippen gezellig buiten rondliepen hé?
Ik weet het, ik ook.

Enkel vrije-uitloop en biologische eieren komen van kippen die in de buitenlucht mogen scharrelen.
Maar laten we het eens even hebben over de legkippen in de verrijkte kooien.

Tja, goedkope eieren komen van kippen die er goedkoop uitzien.
En als de kippen er zo ongezond uitzien, hoe gezond zouden hun eieren dan zijn?
Dat vraag ik mij af.
Hoogst waarschijnlijk staan deze kippen ook op de loonlijst bij de koekjesfabrikanten en bakkers, dus hoe flink je ook vrije uitloop of biologische eitjes koopt, eten doe je deze toch.

Omdat ik in mijn leven al heel wat koekjes en taarten heb naar binnengewerkt werd het tijd om mijn schuldgevoel af te kopen.
Er zijn wel wat organisaties die zich bezig houden met kippen redden, deze kippen kwamen via deze organisatie bij ons terecht. Hier kan je bij hun overal terecht.

Niet iedereen is even tevreden met hun komst, maar de gemoederen bleven deze keer wel bedaard. In tegenstelling tot alle vorige keren dat er nieuwe kippen de toom vervoegden, dan stond het kippenhok even op stelten.
Komt dat door Harry die al eerder bewees te allen tijde de orde te kunnen bewaren of hadden de kippen gewoon niet door dat deze vreemde kale schepsels ook kippen waren? Het kiekenvel had hun anders wel op het goede spoor kunnen brengen.

Ondertussen zijn ze al wat gesetteld, hoewel ze nog liefst de hele dag onder het kippenhok zitten (hun vertrouwde vierkante meter) zie ik ze soms al rondscharrelen.

Dus, ik stel voor!
Iedereen met een tuin haalt wat sukkels in huis en we geven ze de vier vierkante meter per kip die ze nodig hebben om gezond te zijn
En omdat je al snel met een eioverschot zit, ruilen of verkopen we eitjes met mensen zonder tuin.
Ik heb eens rondgevraagd en 30 cent per ei blijkt een faire prijs te zijn, in de winkel kost een ei tussen de 11 cent (356 van Delhaize) en 52 cent (Columbus) per ei.
Gewoon vrije-uitloop of biologische eieren kopen kan natuurlijk ook.
Of minder eieren eten en de eitjes vervangen door een alternatief is nog een andere mogelijkheid.

Verder eten we gewoon minder koeken van de winkel maar bakken we ze zelf of ruilen we ze tegen eitjes.
De crikel is weer rond sé.
Nu enkel uw meest geslaagde koekjesrecept nog.
Shoot!

Wat betreft het 'bio' gehalte van mijn eitjes, feitelijk is dat niet correct, ik geef wel biologisch eten, maar ze krijgen natuurlijk ook wel eens niet biologische restjes.

Met dank aan Melanie van EVA voor de cijfers.

Eind deze week wordt de baby een half jaar.
De laatste kans voor echte babybeelden.
Laten we nog eens een 24 uur van Toni doen!

Zoveel is er eigenlijk nog niet veranderd tegen vorige keer, al is er nu wel een soort van ritme waar we ons in bevinden.
In dat ritme zit bijlange nog geen volledige nacht slaap.
Al goed dat het een toffe is.

Mei 12 - 7:15 AM
Owkee, dit is duidelijk anders dan vorige keer. Toen sliep ze nog -vrijwel elke dag- tot tegen de noen, nu is ze er elke dag rond een uur of zeven.
Gelukkig geef ik borstvoeding, ik kan rustig wakker worden terwijl zij aan de ontbijttafel zit.

Mei 12 - 7:25 AM
Na het ontbijt draai ik haar op haar buikje voor een boertje en mezelf draai ik ook nog effe om.
Geeuw seg, half acht, wat een uur is dat nu?

Mei 12 - 7:27 AM
En zo wordt het wakker worden nog wat minder erg.

Mei 12 - 8:05 AM
Maar dan toch rap uit bed zodat de broers nog even tijd hebben om te knuffelen.
Terwijl ik douche smijt Abel zich keihard in het knuffelmoment.

Mei 12 - 8:45 AM
Broers naar school, tijd om er in te vliegen.
We geven het pluimvee eten en doen een toertje door de tuin, ik hoor al gegeeuw vanop de achterbank.

Mei 12 - 9:20 AM
Bed in!
Vandaag maak ik de serre klaar voor de tomaten, terwijl de dochter voor de deur slaapt.
Voor de gelegenheid (eenmalig) al duimend.

Mei 12 - 11:46 AM
En wakker!

Mei 12 - 12:03 AM
Op het gemakske wakker worden.

Mei 12 - 12:27 PM
Middagmaal

Mei 12 - 1:24 PM
En een wandelingetje in de ringsling om de maaltijd te verteren.

Mei 12 - 1:40 PM
Terwijl ik de chili maak voor het avondeten houdt Toni zichzelf bezig in stilte.
Goed zo mijn kind!

Mei 12 - 3:33 PM
En dan voor de jongens thuiskomen van school nog snel een dutje aan de borst, gezellig!

Mei 12 - 3:48 PM
En daar hangt den Abel weer! <3

Mei 12 - 4:32 PM
Een wandelingske in de buggy met de allerschattigste baby allertijden.

Mei 12 - 4:49 PM
En weer drinken.

Mei 12 - 5:04 PM
En een propere luier, dat werd wel tijd.
(Waarschijnlijk was het echt nog maar de derde die dag, woeps)
Maar hey, een teken dat het marcheert met die luiers!

Mei 12 - 5:50 PM
Weer naar buiten.

Mei 12 - 6:09 PM
De normale planning is door het korte dutje helemaal naar de haaien, zes uur en het kind heeft nog een lange dut op de planning staan. Waar gaat dat eindigen vanavond?

Mei 12 - 8:32 PM
Half negen en een wakker kind.
Omdat het morgen geen school is maken we nog een wandeling met zijn allen, precies Spanjaarden wijlie.

Mei 12 - 9:19 PM
Voila, schoon uur om iedereen in bed te steken, terwijl de dochter zich vermaakt met de gespen van de draagdoek stoppen we de zonen er in.

Mei 12 - 10:55 PM
Rust!
Zonen in bed, dochter op de schoot.
De eerste poging om haar vorige keer in bed te laten slapen was meteen de laatste.
Nog tijd genoeg.

Mei 12 - 11:25 PM
En dan echt rust, een slapend boeleke en een fijn boek.
Meer moet dat niet zijn.

In elke moestuin sneuvelt er al eens wat door toedoen van de vogels.
Duiven eten aan de sappige jonge koolbladeren en laten enkel de hardere nerven over, merels scharrelen pas ingezaaide perken door elkaar op zoek naar wormen, mussen pikken kiemend zaad, aardbeien worden half opgegeten achtergelaten, jonge erwtenplantjes worden met zaad en al opgevreten en van de bessen schiet ook al niks meer over.

Dat gingen we dit jaar nu eens niet laten gebeuren!

Deze week knutselden we een levensechte vogelverschrikker.
Terwijl de man een frame knutselde met takken nam ik wat kleren uit de voddenzak en zochten de jongens een hoed.
De kleren rond het frame, opvullen met stro, hoed erop en klaar!

Haha Fopke!
Je dacht toch echt niet dat ik mijn beste kleren draag in de moestuin zeker?
En als ik dan ook nog eens de vogels mee van mijn kolen houdt, is dat mooi meegenomen.

Een paar dagen geleden wandelde ik voorbij deze zieltogende kool, een slakkenslachtoffer van het ergste soort, hier was zwaar gefeest, dames en heren!
Ik voel een kleine coléreaanval borrelen en de moordplannen sijpelen al binnen.
Een schaar! Een satéprikker! slakkenkorrels! Biervallen!
Maar dan schiet mijn innerlijke Dalai Lama wakker en spreekt me met zijn kalme stem toe: Seg, doe is normaal jom. Ik vind dat gij feitelijk weinig te klagen hebt over slakken, zunne!
En hij heeft een punt. Eigenlijk feitelijk kom ik maar weinig slakkenschade tegen, hier en daar nog een gat in de lupines, maar verder wordt alles netjes gerust gelaten.
Aan de eenden ligt het niet, want die hebben een maand gebroed (het vrouwtje toch, het mannetje zat al die tijd in de zon aan de poel) en zijn bijgevolg geen enkele keer op slakkenjacht geweest.
Waarschijnlijk komt het omdat er maar weinig slakken in mijn moestuin zitten, toevallig schreef Frank er vorige week een blogpost over: Mulchen helpt in de strijd tegen slakken.
Voila, ik mulch, dus we hebben gewoon weinig slakken.
En die slakken zitten dan allemaal samen ergens in de buurt van deze kool. Opgelost.

Fast forward naar 's avonds.
In een poging de baby een deftig slaapritme aan te kweken rij ik om elf uur heen en weer over een hobbelig tuinpad. (Een mens doet rare dingen in de babytijd.)
Ik bedenk dat ik evengoed iets nuttigs kan doen en besluit op slakkenjacht te gaan, Tante Hilde vangt zo elke avond een volle emmer. Zegt ze.
Ik rij gewapend met handschoenen en emmer recht naar de zielige kool en nog voor ik ze zie weet ik het al: er wordt weer gefeest! Ik heb al een paar keer gelezen dat je slakken kan horen eten, wel daar is geen woord van gelogen.

Meer dan 20 slakken op één kool, dat hoor je!
Ik pluk slakken van de kool als ware het spruitjes, ook op de dikke mulchlaag en op wat vergeten onkruiden achter de kool zit het vol slakken, al snel zie je de bodem van de emmer niet meer.
Ik ben in mijn element, de dochter slaapt weer dus ik kan er volledig voor gaan.
Mijn aanwezigheid wekt de nieuwsgierigheid van de katten, ze staken hun nachtelijke activiteiten en draaien rond mijn benen.

Ineens hoor ik ijslijk gepiep, in het huisje waar de familie spitsmuis woont, op zo'n meter van waar ik gehurkt slakken zit te vangen is zonet een dode gevallen.
Toch geen spitsmuis! Die eten slakken.
Het drama.

Ik voel mij ineens superschuldig, wat ik zit ik hier nu buiten heel het ecosysteem van de moestuin in de war te brengen?
Het is bijna middernacht, ik zit in een rok waar de wind los door waait, op mijn sletsen met een bende katten rond mij slakken te plukken van zielige groenten en onkruid terwijl er voor de rest geen slakkenschade is.
Ik kap mijn emmerke om en ga weer naar binnen.

Hoe zou het ondertussen zijn met de vijf die ons een maand geleden vervoegden?
Wel, zoals je er kan tellen zijn ze nog met vier.

Maar vrees niet vrienden!
Ook nummer vijf is er nog.
Ze woont tijdelijk op een andere afdeling, de dienst neonatologie.
Kip nummer vijf is namelijk moeder geworden!
Een mirakel, vrienden want ze heeft nog geen enkel ei gelegd sinds ze hier is.
En zelfs als ze al eieren zou leggen is de kans klein dat er ooit een kuiken uit komt, want ook al kunnen legkippen sex hebben, ze worden vrijwel nooit broeds.
Het zou voor het eierfabriek niet goed uitkomen als alle werknemers elke twee maand een maand op zwangerschapsverlof zijn.
Legkippen zijn er namelijk op geselecteerd om zo weinig mogelijk broeds te worden.
Net zoals bij auto's en groenten zijn er dus ook bij dieren 'hybride' versies.
Tja, op de boerderij van tegenwoordig hebben de boer en de boerin meer sex dan heel hun veestapel samen.

Maar terug over naar de nummer vijf.
Zondagavond vinden we haar, meer dood dan levend onder het kippenhok.
We leggen haar bij de kuikentjes die we die ochtend op een markt kochten, knal onder een warme lamp met een grote bak eten voor als ze toch bij haar positieven zou komen.
'Ofwel haal ze de ochtend niet, ofwel heeft ze morgenvroeg alle kuikentjes doodgepikt!' denken we, positief ingestelde mensen als we zijn.
De volgende ochtend leeft nog iedereen!
Samen verslinden ze grote hoeveelheden eten en na een paar dagen stapt ze al terug wat rond.

De kuikentjes bombarderen haar tot moeder en zij schijnt zich er niet echt aan te storen.

Tijdens een onweer vind ik in het hok alleen een kip terug, alle kuikentjes schuilen onder haar gehavende vleugels.

En sindsdien loopt er een fiere pleegmoeder door de tuin.

Schoner leest u het niet vandaag.

En dit is een filmpje.

Ik ken mensen die elke dag een avocado zouden eten.
Ik ben zo niet.
Ten eerste vind ik het niet zò fantastisch lekker (zonder citroen- of limoensap, zout, fijn gesnipperde uitjes, zout en eventueel koriander, dan is het hemels), maar ten tweede vind ik avocado een van de meest onbetrouwbare groentes. Pardon, fruit zeker?
Op de dag dat je ze koopt zijn ze keihard, doet het vruchtvlees aan rubber denken, smaken ze naar niks en kan je ze bijgevolg niet gebruiken in het gerecht waarvoor je ze kocht. Vervolgens vergeet je dat je ze hebt gekocht en kom je er weer bij uit als ze zacht en bruin ipv licht groen zijn binnenin. Allemaal dingen die je niet langs buiten kan zien.
Onbetrouwbaar.
Was een avocado maar zo duidelijk gelijk een banaan, groen is te hard, bruin is te zacht, alles daartussen: Prima!

Een paar jaar geleden hoorde ik de volgende truuk: Probeer het steeltje van de avocado te prutsen, gaat dit makkelijk, met juist een duwtje dan is de vrucht rijp. Helemaal zeker ben je als het putje dat tevoorschijn komt mooi groen is, is het putje daarentegen bruin, dan is hij al te rijp en leg je hem terug in het rek voor de losers die deze truuk nog niet kennen.
Dus ik sta altijd wat stiekem te prutsen aan de avocadorayon.
Zeer irritant vind ik dat, als andere mensen dat doen, want mijn man koopt altijd de avocado's waar iedereen al drie keer in genepen heeft.

Goed.
Ik had dus drie van die exemplaren in het groentemandje liggen.
En geen goesting in 'iets' met guacamole.
Wat doet een mens dan? Pinteresten, juist!
En wat doet mensen met avocado's op Pinterest?
In de pastasaus!

Af en toe maak ik iets waar ik eigenlijk niet echt naar uitkijk.
Vandaag was zo'n dag.

Ik stelde een recept samen van de versies die ik tegenkwam en ik eindigde met iets wat ik zeker nog eens ga maken.
En dat is altijd een goed teken!

Nodig voor vier:
-2 avocado's
-een bosje basilicum en/of een mengsel van andere tuinkruiden zoals koriander, venkel, dragon, peterselie, kervel, dille, zuring, melde, look zonder look, ...
-1 teentje look, gepeld
-een handje nootjes, bv pinda, pijnboompitten, amandel,...
-een hele flinke geut olijfolie
-zeste en sap van 1 biocitroen
-zwarte peper en zout
-400 gram pasta

-Kook de pasta en haal de keukenrobot boven.
-Mix het vruchtvlees van de avocado's met al de rest, proef en kruid bij.
-Heb je nog tijd over snij dan wat kerstomaatjes door twee om op het eind door de pasta te roeren.

-Schep een kopje kookwater uit de kookpot en hou bij om de saus wat meer vloeibaar te maken moest dat nodig zijn.
-Giet de pasta af en meng alles door elkaar.
-Lekker met kerstomaatjes en parmezaan, maar het is niet noodzakelijk.

En toen werd de baby hysterisch en wou ze niet op de schoot, niet in de zetel, niet in de buggy, niet aan de borst, maar wou ze gewoon ook pasta.

Baby's die naar look ruiken, waarom niet.

Elke gelegenheid om met Eva aka Naais samen te werken is er eentje die ik met beide handen grijp.En als er geen gelegenheid is, dan verzinnen we er eentje.Dus toen onze almanak af was zochten we naar het volgende project. Als we nu eens een vakantieboek maken, zo gelijk vroeger, maar dan eentje voor grote mensen zei ik. Oké zei zij.Ik werk natuurlijk alleen met volgzame mensen samen, dat is meteen duidelijk. We mailden gelijk de krant: Mogen we een vakantieboek maken, zo gelijk vroeger, maar dan eentje voor grote mensen? Oké, zei de krant.We werken natuurlijk alleen met leuke kranten samen, dat is meteen duidelijk.

Drie maand later is het af.Ik tekende kakkerlakken, bijen, wespen, teenslippers, badpakken, snorkels, bruggen, kerken, molens en handleidingen. Eva schreef lijstjes, sterrenkaarten, woordzoekers, uitdagingen en alternatieven voor suffe tv-avonden en kant-en-klare-postkaartzinnen. En samen verzonnen we autospelletjes, recepten, bijzondere vaardigheden om mee uit te pakken op vakantie, 10 excuses om te feesten, 125 anti-verveelideeën voor kinderen en veel veel meer. Geloof me, dit vakantieboek wil je in huis hebben.En dat kan!Volgend weekend -en enkel dan- zit het gratis bij Het Nieuwsblad.Voor 2 euro 20 haalt u twee maand zomerpret in huis. Aahhhh, konden we dit maar alle dagen doen.

Gewoon al voor het zicht, man, wat voor een schoon team zijn wij eigenlijk?Ik weet niet hoe Kaat Pype het voor elkaar kreeg, maar ik heb er al in een eeuwigheid niet meer zo fris en fleurig uitgezien.

Ik was niet van plan om deze driehoekjes te bloggen, maar ik trok wel een foto.
Het zal mijn blogonderbewustzijn zijn. Altijd op zijn hoede.

En kijk, twee man vraagt achter het recept en ik zat hier toch al, dus waarom niet.

Laten we de titel even van naderbij bekijken.
Spanakopita is eigenlijk gewoon Grieks voor spinazietaart (σπανάκι, spanaki, 'spinazie', en πίττα, pitta, 'taart'), omdat ik het Griekse woord voor snijbiet niet ken, plak ik dat er gewoon in het Nederlands voor.
Wikipedia leert mij dat een échte spanakopita in grote vuurvaste schalen gemaakt wordt, maar soms maken de Grieken ook een kleinere versie die als driehoekje aangeboden wordt. Geen idee of de Grieken dan iets zeggen als spanakidriehoek.
Dus zolang er hier geen Griek duidelijkheid schept noem ik het gewoon snijbietspanakopitadriehoekjes.
Alsof een Griek konijn met pruimen, echt met pruimen zou maken.

Goed!
Het straffe aan snijbietspanakopita is dat iedereen het hier lust. Het is natuurlijk gewoon heel lekker, maar dat is meestal geen doorslaggevend argument als er overwegend groenten inzitten. Laat staan snijbiet.
Ik wijt het aan het korstje, te lekker om te laten staan.

Als ik geen tijd heb dan maak ik één grote taart, als ik wel tijd heb dan maak ik schattige driehoekjes.
Gisteren had ik tijd.

Snijbietspanakopita
In plaats van snijbiet kan je natuurlijk ook gewoon spinazie gebruiken, of een mengeling. Ik vind de gestoofde stukjes snijbietstengel er wel lekker in.
In een klassieke spanakopita zit gesnipperde dille, maar ik vind alle kruiden er wel lekker in, venkelgroen, oregano, tijm, peterselie, dragon,...
Je kan de vulling makkelijk een dag op voorhand maken en in de koelkast bewaren.

Nodig voor 10 driehoekjes:
-zo'n 8-12 snijbietbladeren, een flink vergiet (of 2) spinazie of een mengeling
de snijbietstelen in blokjes en de bladeren in reepjes
-een gesnipperde ui
-3 eitjes
-300 gram feta
-een flinke handvol kruiden
-zeste van een citroen
-peper en zout
-filodeeg
-boter

-Stoof het uitje in wat olie en voeg de snijbietstelen toe.
-Meng in een grote kom de eitjes met de feta, zeste, peper en zout en de gesnipperde kruiden.
-Wanneer de steeltjes gaar zijn doe je de bladeren erbij. Snijbietbladeren hebben een langere gaartijd nodig dan spinazie. Laat de gare groenten wat afkoelen alvorens het door het ei/kaasmengsel te roeren.
-Verwarm de oven voor op 220°.
-Voor een grote taart leg je een aantal vellen filodeeg op elkaar, smeer tussen elk vel wat gesmolten boter. Voor de driehoekjes neem je telkens één vel.
-Leg het mengsel voor de taart in het midden van de vellen filodeeg en vouw alles toe, gebruik ook weer genoeg boter, dit zorgt voor een krokante taart. Voor de driehoekjes vouw je een reep van het deeg, leg onderaan een hoopje van het mengsel en sla het 45° om, enz. (Je moet het doen om het te snappen neem ik aan.)
-Ik strooide er nog maanzaad over.
-Bak de driehoekjes of de taart 20 minuten in de voorverwarmde oven.

Met een komkommerslaatje of wat groene sla vind ik dit goed genoeg om als avondeten te dienen, maar het zou ook een fijn voorgerecht kunnen zijn.

Julie zaten toch te wachten op wat extra beelden van het vakantieboek?Kom, zeg snel ja?Ah, ik zou het geloven!Hierboven, het voorwoord.Hieronder, een invulpagina.Daaronder nog wat pagina's uit de categorie onderweg, op den vreemde, zu hause, feest & kindervreugd.

Zo zonde dat het maar één weekend in de winkel ligt eigenlijk.Maar ja, beter een weekend, dan geen weekend.Altijd positief blijven!En reserveer voor de gelegenheid vandaag Het Nieuwsblad van het weekend bij de krantenwinkel!

Aardbeien, rabarber en kruisbessen.Zoet en zuur, perfect voor een crumble dacht ik zo en plukte een vergiet vol.Op een half uur had ik uit het niets een dessert bij elkaar, how I love de moestuin seg!

Het dessert ging mee naar Tante Hilde bij wie ik mezelf een paar uur daarvoor had uitgenodigd. Nog lauw aten we het met ons getweenent bijna volledig op. Nice!

Het was niet het enige zoets dat die dag uit de oven kwam, eerder al kwam dit bijeengeraapt vieruurtje tevoorschijn. Een samenraapsel van een oud stokbrood en aardbeien, denk daar melk, suiker en eitjes bij en je kan zo raden dat het in de smaak viel. Heerlijk vind ik dat als je van iets wat je normaal zou weggooien toch nog iets lekkers kan maken.Zomerfruitcrumbleeen mengeling van aardbeien, bessen en rabarber,twee flinke handen vol125 gram echte boter175 gram bloem1 opgehoopte tl bakpoeder75 gram suiker desgewenst puddingpoeder Maak het crumbledeeg door met je handen de bloem door de boter te wrijven, maak het niet te fijn, schep de suiker door het mengsel en zet in de koelkast. Heb je een keukenrobot dan laat je hem het werk doen.Verwarm de oven voor op 200°.Was het fruit, snij de aardbeien doormidden en de rabarber in plakjes en leg het in een ovenschaal.Heb je meer zure vruchten dan zoete kan je er wat suiker over strooien.Ik strooi al eens wat puddingpoeder over het fruit, zodat het sap indikt.Haal het deeg uit de koelkast en verdeel het over het fruit, zet 35 minuten in de oven.Stokbroodpudding 250-300 gram brood
een halve liter melk
100 gram suiker
3 eitjes
flinke handvol aardbeien, doormidden gesneden
Verwarm de oven voor op 175°.Klop de eitjes los in een kom en roer er dan de melk en suiker door.Breek het brood boven de kom en meng het met je handen zodat alle melk opgezogen wordt en er geen droge stukken meer zijn.Leg een vel bakpapier in een ovenschaal of ga met boter en bloem in de weer.Stort alles in de vorm en verdeel er dan de gehalveerde aardbeien over.Strooi wat extra suiker over het geheel.Zet zo'n uur in de oven.

Vorig jaar kreeg zijn juf een zenuwinzinking.
Tot vijf keer toe.
Waardoor het mannetje acht verschillende juffen had op één jaar tijd.
Je zou bijna vermoeden dat er kwaad opzet in het spel was.

Waren alle ouders blij dat er een nieuw jaar aanbrak.
Toen werd het november en de juf zwanger.
En toen ... toen kwam Tessa.

Ik kan mij niet meteen een juf voor de geest halen die ik nooit vergeet, maar hier en daar hoor ik wel eens over een juf die nog altijd een speciaal plekje heeft in iemands hart.
Een juf met wie al de jongens willen trouwen.
Een juf zoals alle meisjes later willen worden.
Een juf die met haar gitaar ter plaatse nieuwe liedjes verzint.
Een juf die de klas omtovert tot een museum en heel de school inviteert
Een juf wiens ogen even hard fonkelen als die van haar kindjes.
Een juf die elke kleuter op zijn manier aanpakt zodat ze zich een voor een speciaal voelden.
Die ene juf die je nooit zal vergeten.
Wel zo'n juf, dat was Tessa.

Gisteren gaf ze een feestje en samen met alle kleuters zorgden we voor een gepast kadootje.

Ik stelde iets voor wat ik in het verleden nog al eens gemaakt heb, en omdat ouders graag hebben dat iemand anders al het geregel doet, werd het voorstel meteen positief onthaald.

Een vriendenboek!
Eentje op groot formaat deze keer.

Ik zette mij naast de baby en schreef de cover bij elkaar.
De baby was ook zeer positief over het idee.

Net zoals vorige keer kregen de kinderen een dubbelenvouwen papier waarop ze aan de binnenkant een hoop vriendenboekvragen moesten beantwoorden: wat is jouw favoriete ijsje, wat wil je later worden, waar ben je goed en slecht in, waar ben je bang van, met wat heb je heel hard moeten lachen, ...
Op de voorkant was er plaats om zichzelf te tekenen, en de meesten maakten er iets geweldigs van.

Het boekje wordt simpel bij elkaar gehouden door een rekker en een potlood.

Maar er kon nog wel iets bij, échte juwelen bijvoorbeeld, ik pinde wat ideetjes en stak de link bij in de mail: Moesten de kinderen ook nog goesting hebben om een juweeltje te maken, dan zijn hier wat ideetjes. Maar laat ze vooral hun goesting doen.

En dat deden ze, een hele doos vol.

Er was zelfs een mama zo bij de zaak om deze link te bedenken, dju, was ik daar maar zelf op gekomen.

Abel hield het bij strijkparels, een paar fruitoorbellen en een ganzenbroche.
Moest het niet zo'n verschrikkelijk frustrerend gepruts zijn om de stekertjes vast te maken aan de oorbelletjes, dan zou ik mezelf ook een paar fruitoorbellen maken.

Een lege doos later was dit het resultaat, een versierde juf.

En dan nu: op naar volgend jaar, naar het eerste leerjaar, met voorlopig nog geen leerkracht, want zwanger.
En geen zicht op een vervangster, wat iets ingewikkeld met vaste benoemingen.
Leve het onderwijs!

En Tessa, die is weer helemaal vrij, laat ze niet schieten als jouw school een extra juf kan gebruiken!

Toen ik klein was en we een daguitstap deden dan ging mijn moeder de dag ervoor inkopen doen. Zakken vol flesjes water en sap, koeken, chips, fruit, snoepjes, worstjes, kaas, kauwgom en rolletjes muntjes werden aangesleept.
Voor ze ging slapen lag op tafel voor iedereen een trui, regenjas, reservekledij en een propere zakdoek.
Koelelementen werden in de diepvriezer gestoken, de frigobox werd uit de kelder gehaald en de goei boter werd op het aanrecht gezet.
's Morgens stond ze een uur vroeger op om sandwiches (wie eet er nu boterhammen op een daguitstap?) te smeren en fruit te snijden.
De reisroute werd nagegaan en zorgvuldig genoteerd in twee verschillende lettertypes met markeerstift.

Als wij op daguitstap gaan dan is dat iets wat ons tien minuten voor we vertrekken ineens te binnen schiet.
Zo ook vanochtend.
Amai, zo warm dat het gaat worden vandaag zuchtte ik in mijn eigen.
Hey, anders moeten we naar de Ardennen rijden!
Och ja, de Ninglispo, da's lang geleden!
Ik sommeerde de kinderen zich aan te kleden, schoot de badkamer in om de man in te lichten, raapte een rugzak, drinkbus, draagdoek en luiers bij elkaar en tien minuten later zaten we in de auto.
Juist nog even langs de winkel voor fruit, brood, kaas en een worst en weg waren we.

Een goed uur later stonden we hier.
Aan de oevers van de enige echte wildwaterbaan van België, gratis bovendien!

Ik wil morgen en overmorgen ook naar hier komen kwekte Abel al na vijf minuten.

Gaan we verder vroeg hij toen we amper een stuk brood binnen hadden.

Ik vond dat wel een goed idee toen ik iets voelde kriebelen en bedacht dat er vast enge beestjes in Waals gras zouden kunnen zitten.

How we love de Ardennen!
Onderstaande foto's zijn filmpjes die u eens moet bekijken als u mijn kinders Kempisch wilt horen kwekken. Gewoon klikken, geen idee waarom ik ze hier niet meer kan tonen. Iemand?
En de Ninglinspo is een bergriviertje dat u zeker eens moet afstappen, vergeet uw Teva's en reservekleren niet!

De laatste keer dat ik achter het naaimachien zat is bijna een jaar geleden. Ik maakte dit shirtje een paar dagen voor we naar Frankrijk vertrokken.
Een paar weken daarvoor naaide ik op een middag nog twee zwangerschapsrokjes bij elkaar en dat waren dan zo ongeveer alle gebeurtenissen op naaigebied van het afgelopen jaar.
De keer dat ik daarvoor plaatsnam achter het naammachien kan ik mij zelfs niet meer herinneren.
Het zal een reactie geweest zijn op Allemaal Rokjes , afkicken van weken tot in de late uurtjes zitten te naaien.
En Allemaal Rokjes verscheen in 2012. Ahum.

Maar toen!
Toen kwam dit allerdrolligste wezentje erbij, van vrouwelijke makelij dan nog.
Daar gaan kleedjes van komen, werd gefluisterd.
En eindelijk is het zo ver!

Het Hittegolfkleedje!
Poepsimpel, keisnel en verder ook niks in zijn eigen.

Maar ziet ne keer hoe elegant!

Het kind nam uit zichzelf een fotomodellenpose aan.

Zij weet natuurlijk niet dat het eigenlijk wat aan de korte kant is en dat we haar luierbroekje zien.

Alsof ze dat erg zou vinden.

Ik vond dat er laatst behoorlijk schattig uit zien.
Dus in plaats van iets anders te bedenken, of naar de solden te gaan trok ik de stoffenkast open voor exact hetzelfde exemplaar.
Volgens mij heeft ze daar totaal geen probleem mee.

Hier en daar vroeg er iemand om een handleiding, en zie, twee dagen na datum is ze er al. Niet te doen, niet te doen.
Nu is dat niet zo geweldig moeilijk zo'n kleedje naaien en er zullen al tig handleidingen bestaan, maar eigenlijk is dat toch altijd wel plezant zo'n handleiding maken, dus waarom niet!

Toen de baby vanmiddag een kort dutje op haar planning had begon ik aan een tweede exemplaar, de stof lag klaar, de handleiding was geprint en voor de gelegenheid had ik een stopwatch klaar.
Op nipt 45 minuten was het klaar!
Dat is even lang als een kort dutje.
Ideaal!

Ik vind eigenlijk dat ge het met deze handleiding zelf moet kunnen, zonder uitleg dus.
Maar omdat het de eerste keer is zal ik het met u nog effe overlopen.

Meet de baby
a= de afstand van de schouders tot waar het kleedje moet komen, da's evident.
b= de borstomtrek, dat was ook niet heel moeilijk.
c= de afstand van de schouders tot onder de oksel.
Dat steekt bij alledrie nu echt niet op een centimeter.
Knip de stof voor het kleedje en het lint
Je gebruikt het best een licht katoentje, het heet immers 'het hittegolfkleedje'.
Doe de borstomtrek maal twee en bezie dan hoe dat uitpakt met de stof, heb je dan juist nog een reep over, dan laat je die er gewoon aan. Kom je een stukje te kort, dan is dat ook maar zo.
Ik nam het lint telkens ongeveer even lang als de stof voor het kleedje, dan kan je makkelijk een strik maken.
Naai het lint
Dat is een makkelijke hé.
Om het lint te keren gebruik ik nog altijd dit.
Naai dicht
Het kleedje dus.
Afhankelijk van het patroon op de stof wordt de naad een zijnaad of middenrugnaad.
Knip de armsgaten
Als je begint en eindigt met een loodrechte lijn to de stof dan is dat per-fect.
Knip in
Want dan kan je sevens makkelijker de armsgaten omzomen.
Naai de armsgaten
Dat is altijd wat prutsen.
Strijk de zoompjes
Want dan kan je sevens makkelijker de zomen vaststikken.
Naai vast
En strijk dan nog eens de zomen schoon plat.
Assembleer
Voor de Nederlanders: Stel het ~~kleedje~~ jurkje samen.

Schoon hé?!

Tussen midden jaren 80 en midden jaren 90 werden mijn zomers met de volgende drie dingen gevuld: Een hangmat, een tent en stapels (strip)boeken.
Bij goed weer lag ik met een boek in de hangmat, bij regen lag ik met een boek in de tent.
In de jaren 90 verschoven mijn interesses over paarden (kon ik nog combineren met lezen) naar jongens (dat viel slechter te combineren).

De tent en de hangmat staan er nog altijd, maar de tijd om een hele dag alleen maar te lezen is samen met de kuif en de permanent ergens in de jaren 90 blijven steken.

Ik zou een pink veil hebben voor nog eens zo'n zomer uit de jaren 80.
Een van de boeken die ik dan zeker in mijn hangmat zou lezen is dit boek.
Het zou een van die dagen worden waarop ik pas naar binnen zou komen als het al donker is, met vuile handen en knieën en een heleboel plannen voor de volgende dag.

Oh, die scone kindertijd ...

Rachelle Klaassen maakte zalige tekeningen die aan Octavies stijl doen denken. En Erica Bakker en Ellen van den Broek vertellen op een niet kinderachtige manier wat je met eetbare bloemen, planten en vruchten kunt doen.
Dat zijn niet alleen eetbare dingen zoals limonade van bloemen, vieruurtjes van lisdoddestengels, snoepjes van bloemblaadjes en heksensoep, maar veel veel meer.

Fluitjes van fluitenkruid, vissenvoer van zeesla, mierenhotels, oplossingen tegen muggen en vliegen, fakkels en de favoriet van de zonen: jeukpoeder van rozenbottels. Het staat er allemaal in.

Op dit moment zijn de zonen bezig aan een map om mee te nemen op expeditie, het is de bedoeling dat ze hier al het eetbaars op aanduiden dat er in de nabije omgeving in het wild groeit.

Voor hun map is er al heel wat terug te vinden in het Wildplukkertjeshandboek, maar er is natuurlijk nog veel meer eetbaars in het wild.
En dan komt dit boek -mijn boek- goed van pas, De Wilde Kalender.
Bloesem, bloemen, fruit, groente, paddenstoelen, noten, zaden, pitten, granen, grassen, bomen, kruiden, specerijen zuivel, eieren, vlees, gevogelte, vis, schaaldieren en insecten.
Allemaal eetbare dingen uit het wild en per seizoen opgelijst.
Als ge daarmee uw maag niet kunt vullen dan weet ik het niet.
Er is duidelijk meer eetbaars dan ik en u dachten.

Ik zou precies wel eens heel graag gaan wandelen met een paddenstoelenkenner, hoe cool moet dat zijn om aan het eind van de zomer uw eigen paddenstoelen te kunnen plukken voor een paddenstoelenrisotto?
Tot het zo ver is hou ik het op een boletenrisotto, want boleten, die hebben wel lookalikes die giftig zijn, maar nooit dodelijk giftige lookalikes.
Voila zie, zo leert ge toch eens iets hé.

Het Wildplukkertjesboek
Erica Bakker, Ellen van den Broek en Rachelle Klaassen
Fontaine uitgevers
176 pagina's
16,95 euro

De Wilde Kalender
Elsje Bruijnesteijn
Fontaine uitgevers
128 pagina's
16,95 euro

Met de voordeelcode ‘Wildplukkertjes’ bestel je bij bij de webshop Booksetcetera.be de boeken zonder verzendkosten.

Nest Moestuin door Mme Zsazsa

De Nest, De Winnaars

Wonderschone dagen (in't verschiet)

Indische loopeenden

Een nieuwe kijk op eten - Anna Jones

Over nieuwe oude kippen en zelf koekjes bakken

De 24 uur van Toni

De vogelverschrikker in de Moestuin van Mme Zsazsa

Over slakken en mijn barm hart

Verwikkelingen in het kippenhok

Pasta voor alle leeftijden met avocado en veel kruiden

Het vakantieboek van Mme Zsazsa en Naais

Snijbietspanakopitadriehoekjes

Het vakantieboek van Mme Zsazsa

Overdaad in de fruitgaard

Die ene juf

De Ninglinspo, een bestemming voor impulsieve dagtrippers

Het Hittegolfkleedje

Zelfde pose. Zelfde kleedje. Nu met kat

Handboek voor wildplukkertjes & De wilde kalender